lshb.ch

Në Tiranë në Sallën e Kongreseve u mbajt Kongresi i Dytë i Lidhjes Shqiptare në Botë.
Që në orën 8 e 30 minuta, para hyrjës zyrtare të Pallatit të Kongreseve filluan të grumbullohen mysafirë e delgat të Kongresit nga diaspora dhe trojet etnike. Këtë herë ishte Tirana , ajo që mu si ama mblidhte bletët e veta në zgjoje.
Kishin ardhë shqiptar nga Amerika, Anglia, Skandinavia, Beneluksi, Zvicrra, Gjermania, Italia edhe me Arbëreshë, Greqia, Turqia, Sllovenia, Kroacia, Mali i Zi; Çamëria, Kosova Lindore, Maqedonia, Kosova dhe nga viset e ndryshme të Shqipërisë.
Pallati i Kongreseve për një moment i bëri shqiptarët një, pa dallim dialekti, feje, krahine e shteti. Të gjithë frymonin njësojë, të gjithë mendonin njësojë, të gjithë diskutonin njësojë, të gjithë përshëndetnin njësojë, të gjithë gëzoheshin njësoj dhe të gjithë kishin dhimbje njësojë.
Ah, moj Europë, sa rëndë cënove tërësinë e tokave shqiptare dhe u mundove që të na fshije nga harta jote gjeopolitke. Po kthena moj borxhin, kthena….sa nuk thoshte me zë secili pjesëmarrës në Kongres , derisa sa ndëgjonte referatin e Akademik Esat Stavilecit “ Statusi Kombit Shqiptar Sot”.
Buqeta lulesh dhe fjalë përshëndetëse për Kongresin, Kryesin e Punës dhe vëllëzrit Kuzhnini vinin nga katër anët e botës, ku shqiptarin e barti halli dje dhe sot. Por secili e përfundonte me shpresën se e nesërmja do të jetë më e lumturë për trojet tona për çka edhe diaspora do të vijë e të riatdhesohet në vendlindjen dhe tokën e të parëve.
Kongresi zgjodhi edhe përfaqsuesit e vet në organet e Kongresit. Kërkoi angazhim e punë ma të madhe, veçmas në trojet etnike, për diasporën , e cila bëri dhe bënë shumë edhe kur trojet etnike ishin në gjendje të rëndë por edhe kur filluan rimbkambën.
Kongresi kërkoi angazhim ma të madh prej institucioneve shtetërore të Shqipërisë dhe Kosovës dhe subjektit politik shqiptar në Maqedoni, në Kosovën Lindore, në Mal të Zi dhe në Çamëri që të paraqitet me një zë të unifikuar, me që kemi para vetes shumë detyra, për të cilat duhet t’i përcaktojmë edhe rendin, edhe procedurat, edhe bartësit, edhe afatet për përmbushjen e tyre.
Kongresi kërkoi që mos të miratojmë kërkesa për sakrifikimin e interesit kombëtar për hir të njëfarë qetësie në Ballkan. Të ndërgjegjshëm se shqiptarët kanë shtetin e tyre që përfshin më pakë se gjysmën e popullsisë shqiptare, Kongresi kërkoi nga shteti amë të angazhohet dhe të përmirësoj statusin kombëtar të shqiptarëve kudo që ata janë të vendosur dhe jetojnë në kuadër të shteteve të tjera.
Ansambli Shtetror i Shqipërisë me këngë e valle relaksoi në mbëramje pjesëmarrsit e Kongresit. Edhe doajeni i këngësë shqipe, Ismet Peja, që tër ditën sillej me një CD në dorë, ku kishte dy këngë të veta, nuk bëri ballë e të mos këndoj “live” para pjesëmarrësve të Kongresit, meqense ai për këtë kishte udhtuar gati 400 km.
Ishte ditë e ngrohtë kjo e shtunde në Tiranë, por ma të ngrohtë e bënë Shqiptarët nga mbarë diaspora dhe trojet etnike, të cilët mes vedi u përshëndeten: Mirë u pafshim në Maqedoni, në Kongresin e Tretë të Lidhjes Shqiptare në Botë.